M.V.Ö EVLATLAR

MHP Gazetecilerle Buluştu

Serik’te Engelliler haftası kutlandı

10. İşitme Engelliler Avrupa Şampiyonası Antalya’da başlıyor

Yoldan çıkan Tır’ın sürücüsü yaralandı

Akçaalan İlkokulu Öğrencilerinden Büyük Başarı!

Yazı Detayı

05 Ocak 2024 - Cuma 11:08

Bu yazı 157 kez okundu

EVLATLAR

M.V.Ö

Doğar, büyür ve ölür insanoğlu...

Çocukluk yılları vardır; aile yuvasında bazen zorlanır çoğu zamansa mutlu olur pek anlamaz çocukluğunun nasıl geçtiğini. Genelde oyun ve eğlencesiyle geçer. Sonra ergenlik gençlik yılları derken gönlünün sesini dinler, evlenir annesi babası gibi oda anne ve baba olur. Alır kucağına yeni doğan evladını. Cennet kokuludur; koklar, tadar annelik babalık duygusunu. Ve sonra o anki duyguyla beraber, annesinin de babasının da kendi doğuşuyla neler htiklerini anlar.

Evlatlar; Anne baba olunca onların da artık yaşlandığını, nine dede olduğunu ve dünya döngüsü icabı onlara vedaların da yakınlaşmakta olduğunu anla; Onlar nasıl kendi ana babasını ahir hayata yollamış, dünyadaki siz nesillerine, özlemlerini anılarını hatıralarını bırakmışsa, onlar da aynı şekilde özlem anı ve hatıralarını sana bırakacaklar... Onlar ki atasının hatıralarıyla yaşarlar. Bazen gözlerinden süzülen göz damlacıklarıyla “keşke” derler “keşke” yaşasaydılar “keşke” onları daha da fazla omzumda taşıyaydım da onları bir nefes kadar fazla göreydim. Bana daha fazla hikayelerini nasihatlerini hatıralarını kendi dilleriyle anlatsalardı. “Keşke”yine elini öpebilseydik, “keşke” çok yaşa evlat! dediklerini duysaydık derler,

Evlatlar; Ananız babanız yaşıyorsa lütfen bilin kıymetini. Konuşun dertleşin onlarla “keşke keşke” demeyin. Zordur özlemek, zordur onların sizde bıraktıkları anılarıyla yaşamak. Her baktığın yerde onları görürsün, köyde onların oturdukları taşı, evde oturdukları sandalyeye kilime, bindikleri arabalarına, dokundukları testereye çekice küreğe süpürgeye bakarsın. Sana herşey onları hatırlatır. Dersin “keşke kendileri de olaydı da kocaları şöyle uzaktan bi seyredeydim”. Bulamassın dönemezler gittikleri yerden. Bir haber de gelmez oralardan. Ancak onları acıyla uyandığın rüyalarında görürsün, bir sağına bir soluna bakarsın, hay Allah! yine rüyaymış ne kadar canlı ne kadar gerçekti oysa. Yanımdaydı gülüyordular hiç ölmemişti, öldüğünü sanmak bir rüyaymış hiç ölmemişler derken; Herşey yine rüyaymış gene rüyaymış dersin.

Atanızı sevin aslınızı neslinizi sevin evlatlar. Sen anne baba olmuşsan bilki senin anani babanı da şu dünyadan uğurlayıp ahirete yollaman yakındır. Her dakika her saniye bu acı gerçeğe gidiyorsun. Sen büyürken onların yaşlanıyor olduğunu Allaha yakın olduklarını bilin. O kucağına aldığın bebeğin de bir gün eline kendi yavrusunu aldığında, kendinizinde de o güzide annen, baban, atan durumuna geldiğini anlarsın. Yaşarken gör, yaşarken anla, yaşarken kıymetlerini bil. Her şeyleri senindir, onlar karşılıksız verenlerdir.

Tek bekledikleri sevmeniz saymanız, “elinizi öpeyim nasılsınız” demenizdir. Bıkmayın usanmayın kırmayın kızsalar da kızmayın hoşgörün. İlgidir bekledikleri. Anamdır, babamdır demenizdir sizden bekledikleri. Hakkınızı helal ettirdiğiniz babanız ateşlerden kurtuluşunuz, Cennetiniz ise Annelerinizin ayaklarının altındadır. Takdir sizin tercih sizindir. Sevin, sayın, sorun onları, arayın. Nasılsınız? Bu gün daha iyisiniz deyin. Değer verdiğinizi önemsediğinizi gösterin. Onların sesleri “baki kalan kubbede hoş bir sedadır” bilesiniz evlatlar. MVO.